Natuurpracht, liefde en een Gouden Palm in de Pickx Mix VOD-catalogus in mei

De Britse regisseur Ken Loach (‘I, Daniel Blake’, ‘The Wind that Shakes the Barley’) staat bekend als een meester van hyperrealistische en sociaal bewogen films die zich vaak afspelen in de Engelse arbeidersklasse. Zijn jongste film, ‘The Old Oak’, ging in première op het Filmfestival van Cannes, waar die meedong voor de Palme d’Or.

In ‘The Old Oak’ richt Loach zijn lens op een klein dorpje in County Durham, in het noordoosten van Engeland. Ooit floreerde het dorp, waar zowat iedereen in de mijnen werkte, maar nu gaat het steeds achteruit. TJ Ballantyne is de uitbater van de lokale pub en moet vechten om open te kunnen blijven. Zijn café is de enige plek waar de dorpelingen nog samen kunnen komen om openlijk te praten over hun besognes. Wanneer een aantal Syrische vluchtelingen in het dorp geplaatst worden, ontstaat er steeds meer spanning. TJ reikt echter een hand uit naar de vluchtelingen en sluit vriendschap met Yara. Misschien zijn de nieuwe bewoners wel exact wat het dorp nodig had.

Loach vierde een maand na de première in Cannes zijn 87ste verjaardag. Hij gaf in een interview met The Hollywood Reporter aan dat ‘The Old Oak’ “waarschijnlijk zijn laatste film wordt”. De filmmaker lijkt zijn carrière van 60 jaar te willen beëindigen op een hoogtepunt, want deze film wordt onthaald als een toonbeeld van zijn unieke stijl en stem.

‘The Old Oak’ is vanaf 2 mei beschikbaar in de Pickx Mix op aanvraag-catalogus.

‘After Everything’ is de vijfde film van de ‘After’-filmfranchise. De prent is net als zijn voorgangers een romantisch drama en gaat dieper in op de liefdesperikelen van Hardin (Hero Fiennes Tiffin) en Tessa (Josephine Langford). De twee hebben een relatiebreuk te verwerken, maar niet als het van Hardin afhangt. De schrijver denkt nog een kans te maken bij zijn voormalige grote liefde en reist naar Portugal af in de hoop haar hart opnieuw te veroveren. Tegelijkertijd probeert Hardin ook met zijn verleden af te rekenen en een nieuw boek af te werken.

Het succes van de ‘After’-serie is grotendeels te danken aan de chemie tussen de hoofdrolspelers Hardin en Tessa. Daarnaast levert ‘After Everything’ voldoende eye candy voor liefhebbers van exotische kustlocaties. Lissabon schittert op het scherm: zijn kleurrijke architectuur, weelderige hellingen en azuurblauwe kustlijnen wekken wanderlust op. Pittoreske plek om te piekeren, dus.

‘After Everything’ is vanaf 16 mei beschikbaar in de Pickx Mix op aanvraag-catalogus.

Het huwelijk, zo suggereert ‘Anatomie d'une chute’, is als een mozaïek. Eén of twee felgekleurde tegeltjes springen misschien in het oog, maar ze kunnen op zichzelf niet het hele plaatje laten zien.

Dit met een Gouden Palm bekroonde rechtbankdrama, geregisseerd door Justine Triet, ontrafelt het mysterie achter de dood van Samuel, de man van Sandra (een sublieme rol van de Duitse actrice Sandra Hüller). Zijn lichaam wordt door hun visueel gehandicapte 11-jarige zoon aangetroffen vlakbij de gedeeltelijk gerenoveerde bergchalet van het echtpaar. Op het eerste gezicht lijkt Samuel uit het zolderraam te zijn gevallen.

Een onderzoek naar de dood kan niet uitsluiten dat hij is geduwd. Sandra staat terecht en haar kind wordt opgeroepen als een van de kroongetuigen in de zaak. De gebreken en tekortkomingen in haar relatie met Samuel worden door een verbeten advocaat (Antoine Reinartz) blootgelegd en aangevoerd als bewijs voor haar schuld. De taal – Sandra spreekt liever Engels, ook al woonden ze op aandringen van haar man in Frankrijk – was slechts een van de spanningspunten in de relatie.

Door zijn gelaagd script blinkt deze solide, onopvallende film uit. Het knipoogt naar rechtbankdrama’s als ‘Kramer vs Kramer’ en Otto Premingers ‘Anatomy of a Murder’ (een inspiratie voor meer dan alleen de titel). Het beklijvende scenario is een complex raamwerk dat het publiek herhaaldelijk op het verkeerde been zet en speelt met onze vooroordelen en aannames.

‘Anatomie d'une chute’ is vanaf 23 mei beschikbaar in de Pickx Mix op aanvraag-catalogus.

Oké, walvissen op tv zijn niet nieuw, maar nog nooit werden die machtige zeewezens op deze manier in beeld gebracht. Deze Franse documentaire bewijst dat de gracieuze, intelligente walvisachtigen nog kostbaarder en magischer zijn dan je beseft. Walvissen zijn immers de “hoeders van de archieven van de aarde”.

De docu bevat een poëtische schoonheid in zowel woord als beeld. Op 18 verschillende filmlocaties in alle uithoeken van de wereldzeeën gebruikten regisseur Jean-Albert Lièvre en zijn team alles van lange camera-armen en duikvideo’s tot drones en krachtige zoomlenzen vanop boten en kustlijnen.

Naast de oogstrelende onderwaterbeelden zit ‘Les gardiennes de la planète’ tjokvol verbazingwekkende feiten en statistieken over de grootste wezens van deze planeet. Wist je bijvoorbeeld dat walvisgezangen evenveel informatie bevatten als de ‘Odyssee’ van Homerus? En dat het niet zomaar liedjes zijn, maar dat ze gelden als doorgeefluik van kennis over generaties heen? En dat onze moderne wetenschap nog steeds geen manier gevonden heeft om ze te ontcijferen?

De toon verandert drastisch wanneer ‘Les gardiennes de la planète’ focust op de drievoudige verwoesting die de mens in de afgelopen eeuwen heeft aangericht bij walvisachtigen: walvisvangst, vervuiling en klimaatverandering. De gevolgen zijn navenant, en Lièvre laat ze op verschillende manieren zien. Het beeld van de potvis die probeert te kauwen op een gebarsten plastic emmer is intriest. De docu geldt dan ook als een urgente waarschuwing die aan de alarmbel trekt voor het voortbestaan van walvissen…