De 10 meest bizarre landschappen die je moet gezien hebben

Nieuws | Sommige landschappen op onze aardbol lijken wel sciencefiction. Toch bestaan ze echt. Onder de vreemdste en meest extreme geologische omstandigheden en met behulp van de juiste mineralen, micro-organismen en temperaturen zijn er op aarde een hoop speciale en prachtige plekken ontstaan. Laat je verbazen door deze wonderen van Moeder Natuur!

Door Pickx

Deel dit nieuws

Sommige landschappen op onze aardbol lijken wel sciencefiction. Toch bestaan ze echt. Onder de vreemdste en meest extreme geologische omstandigheden en met behulp van de juiste mineralen, micro-organismen en temperaturen zijn er op aarde een hoop speciale en prachtige plekken ontstaan. Laat je verbazen door deze wonderen van Moeder Natuur!

Giant's causeway (Noord-Ierland)

De Giant's Causeway is een rotsformatie aan de noord-oostkust van Noord-Ierland, die bestaat uit zo'n 40.000 basaltzuilen. De formatie staat sinds 1986 op de werelderfgoedlijst van UNESCO. De rotsen zouden zijn ontstaan bij een vulkaanuitbarsting zo'n 60 miljoen jaar geleden, maar volgens de lokale folklore werd het pad aangelegd door de reus Finn McCool om het op te nemen tegen zijn aartsvijand, de Schotse reus Benandonner. De locatie is de meest bezochte toeristische attractie van Noord-Ierland en tevens ook het enige werelderfgoed van het land.

Cappadocië (Turkije)

Cappadocië is een landstreek ten zuiden van de steppe in de Turkse regio's Centraal-Anatolië en Oost-Anatolië. Het gebied staat op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Grote hoeveelheden as, modder en lava tijdens de grootste vulkanische uitbarstingen in de geschiedenis hebben dit landschap gecreëerd. Deze afzettingen veranderden door contact met de lucht in zachte turfsteenformaties, waardoor een feeëriek landschap ontstond dat werd bijgeslepen door duizend jaar erosie. Je vindt er ruwe, witstenen menhirs die bij zonsondergang een oker kleur aannemen en turfsteenformaties die eeuwenlang door de mens zijn bewerkt. Leuke tip: maak een ballonvaart of ga ondergronds.

Mono Lake (USA)

Lake Mono in California is een meer dat zijn pracht en bizarre trekjes vooral te danken heeft aan de vorming van tufsteentorens. Tufsteentorens zijn kronkelende pinakels die ontstaan door de afzetting van kalksteen. Dankzij het feit dat dit meer geen verbinding kent met de oceaan bevat het een hoge concentratie aan zout. Desondanks kent Lake Mono een bloeiend ecosysteem dat volledig gebaseerd is op een soort kleine garnalen die het voedsel vormen voor tal van migrerende vogels die hier elk jaar hun nest bouwen. Het meest buitenaards zijn de bacteriën die men hier terug kan vinden. Zij kunnen immers de giftige stof kalium, die overvloedig aanwezig is in het meer, opnemen in hun DNA waar normaal gezien fosfor plaatsneemt.

Grand Prismatic spring (USA)

De Grand Prismatic Spring is een hete bron in het Midway Geyser Basin in het Amerikaanse Nationaal park Yellowstone. De bron is 75 bij 90 meter en heeft een diepte van 49 meter. Het water heeft een constante temperatuur van 85°C. Doordat het water extreem zuiver is, heeft het een diepe blauwe kleur. De oranje kleur aan de zijkanten wordt veroorzaakt door bacteriën die in de microbiële matten leven langs de randen van de bron, waar het water voldoende is afgekoeld.

Zhangjiajie National Park (China)

Zhanhjiajie National Park is het eerste nationaal park van China en tevens een van de vele in de Wulingyuan Scenic and Historic Interest Area van de Hunan provincie. Het park werd gecreëerd door jaren van erosie door planten en uitzettend ijs. Dit zorgde voor een adembenemend buitenaards landschap vol hoge zandsteen pilaren waarvan de grootste een hoogte van 198 meter heeft. De vele terrassen die je op deze pilaren vindt, bieden ook een ideale thuis voor een scala aan diersoorten. Zo vind je hier reuzensalamanders, resusaapjes en geschubde miereneters. Ook de fauna neemt hier soms vreemde vormen aan dankzij het vochtige subtropische klimaat. Zo vind je hier bijvoorbeeld de vaantjes- of zakdoekenboom. De schutblaadjes van deze boom zijn immers volledig wit en doen daarom wel eens aan zakdoekjes denken.

Meren van Plitvice (Kroatië)

Plitvice dankt haar schoonheid en ongeëvenaarde aantrekkelijkheid aan de travertijn (een soort kalksteen) en de daardoor gevormde begroeiing. Door een natuurlijke vorming van travertijn en dammen zijn er 16 meren en meer dan 100 watervallen ontstaan, die samen een grandioos architectonisch natuurfenomeen vormen, omgeven door dichte bossen, waarin beren, wolven en vele andere zeldzame dier- en plantensoorten leven.

Chocolate Hills (Filipijnen)

Jammer genoeg zijn deze heuvels niet echt van chocolade gemaakt maar van kalksteen. Ze danken hun naam aan het feit dat het gras wat erop groeit melkchocoladebruin kleurt tijdens het droogseizoen. Deze populaire toeristische attractie bestaat uit maar liefst 1200 heuvels en wacht vandaag de dag op officiële erkenning als UNESCO werelderfgoed. Het ontstaan van deze heuvels is nog steeds een mysterie voor de wetenschap maar volgens de folklore zijn het de tranen van een reus die rouwde om zijn menselijke geliefde.

Great Blue Hole (Belize)

Vooral voor duikers is dit het paradijs op aarde. The Great Blue Hole’ is namelijk een onderwatergrot van 300 meter breed en 126 meter diep met azuurblauw water en exotische fauna en flora. Merkwaardig is ook het feit dat het 'grote blauwe gat' bijna perfect cirkelvormig is. Het ligt vlak voor de kust van Belize en maakt deel uit van de Belize Barrier Reef, hetgeen na de Great Barrier reef het grootste rif ter wereld is.

Uluru (Australië)

Uluru of Ayers Rock is een reusachtige rotsformatie die ongeveer in het midden van Australië ligt, in het Noordelijk Territorium, in een gebied dat wegens de rode kleur van de grond ook bekendstaat als het Rode Centrum. Uluru is een van de bekendste toeristische attracties van het land. Voor de lokale Aborigines, de Anangu, is Uluru een belangrijke religieuze plaats. De meeste toeristen bezoeken de rots bij zonsopgang of bij zonsondergang. Door de steeds verschillende invalshoek van het licht lijkt de rots van kleur te veranderen, van geel tot donkerbruin.

Poort naar de hel (Turkmenistan)

Turkmenistan is misschien niet meteen een voor de hand liggende vakantiebestemming, maar mocht je er toch ooit naartoe gaan moet je zeker even dit indrukwekkend schouwspel gaan bekijken. De ‘Poort naar de hel’ is een brandende krater van 60 meter breed en 20 meter diep. Ondanks het feit dat deze krater zonder menselijke tussenkomst ongehinderd blijft branden, is dit niet geheel een natuurlijk verschijnsel. Tijdens boorwerken om aardgas te ontginnen, ging het even mis. De met aardgas gevulde tunnel stortte gedeeltelijk in, waardoor er een gat van maar liefst 70 meter ontstond. Uit angst voor giftige gassen besloot men om alles in brand te steken. Ondertussen brandt het vuur al ruim 40 jaar en dat zal waarschijnlijk ook nog even blijven doorgaan. Een merkwaardig verschijnsel dus.

Kijk wat je leuk vindt, waar en wanneer je wilt.

Ontdek Pickx Inloggen

Top

Top